سوار میشدند کمافی‌السابق موسوم بسوار بودند.
در قدیم رومیان پول زیاد نداشتند و اکثر فقیر بودند لکن فتوحاتیکه در ممالک خارجه نمودند باعث شد که بزودی ثروتهای گزاف برای اینان حاصل شد و در روم پول وفور پیدا کرد و باینواسطه نرخ مرابحه در آنجا تنزل نمود و حال آنکه در ممالک دیگر ترقی داشت و بنابراین بسیاری از رومیها بصرافی اشتغال یافتند و بمعاملهٔ پول پرداختند و متمول گردیدند یعنی در زمرهٔ سواران محسوب شدند. علاوه برین در هر مملکتی که مسخر رومیان میشد استخراج معادن نقره و اخذ گمرک و سایر عایدات دولتی را مخصوص خود میکردند ولی دولت روم این قسم امور را در تحت ادارهٔ دولتی درنمیاورد فقط آنرا باشخاص متمول یعنی سواران مقاطعه میداد و در اینصورت آن اشخاص پوبلیکن[۱] خوانده میشدند. تجارت و تجهیز سفاین و حمل گندم و چوب و غلام نیز اختصاص بسواران داشت زیرا که نجبا از این قسم اعمال ممنوع بودند. بنابرین سواران یعنی متمولین در ادارهٔ امور ملک داخل نبودند ولی اعمال بامنفعت همه اختصاص بایشان داشت و بعد از اعیان از همه‌کس محترم‌تر بودند و هر وقت یکی از ایشان بموجب انتخاب ملت دارای منصبی از مناصب محترم میشد از رتبهٔ سواران خارج و جزء نجبا و اعضاء سنا محسوب میگردید و پسرش نجیب یک‌تمثالی خوانده میشد.
- ↑ Publicains
