جانب ایشان وکالت قبول میکرد و بمرافعه میپرداخت تا اینکه یکی از اعبان که با او همسابه بود ملتفت احوال او شده تشویق کرد که بروم برود و معروف شود. چنین کرد و مردم او را برای مناصب دولتی انتخاب کردند از جمله وقتیکه سیپیون بافریقا لشکر کشیده بود کاتن صندوقدار او شد و در آنجا ملاحظه کرد که سردار بلشکریان زیاد پول میدهد. مطلب را باو اظهار کرد و گفت این خلاف رسم قدماست. سیپیون جواب داد من صندوقدری باین باریک‌بینی لازم ندارم. کاتن با او عداوت پیدا کرد و چون بروم بازگشت حکایت کرد که سیپیون پول دولت را تبذیر میکند و بعیاشی خود مشغول است. باری بعدها بحکومت جزیرهٔ ساردنی[۱] مأمور گردید و آنوقت عادت بر این جاری شده بود که حاکم هرچه میخواست از مردم میگرفت و هرجا میرفت جمع کثیری از دوستان و خدام و اجزا همراه خود میبرد و اهل ولایت میبایست تحمل مخارج آن جماعت را بنمایند. کاتن این ترتیب را معمول ننمود. از مردم هیچ‌چیز قبول نکرد و هرجا میخواست برود پیاده میرفت و فقط یک نوکر همراه داشت که لباس با اشیاء لازمه را با او حمل کند. سابقاُ در نزد رومیها رسم بود که نسوان نباید جواهر بزنند و سوار عراده شوند. وقتیکه کانن کنسول شد مردم از مجلس ملی خواهش کردند این قانون را منسوخ نماید. چنین شد اما کاتن
- ↑ Sardaigne
