جلگهٔ مجاور شهر کان را میدان قرار داد و درین موقع رومیها هشتاد هزار پیاده و ششهزار سوار داشتند و کارتاژیها چهل هزار پیاده و ده هزار سوار یعنی عدهٔ لشکریان کارتاژ تقریباً نصف سپاهیان روم بود اما سواران انیبال بیشتر بودند و میدان جنگ نیز برای جولان ایشان مناسبت داشت و رومیها از تجارب گذشته عبرت حاصل ننموده بودند و خلاصهٔ مطلب اینکه سواران انیبال باز اسباب غلبهٔ او شدند و سپاه روم محصور لشکر کارتاژ گردید و شکستی بروم وارد آمد که در تاریخ آن دولت نظیر ندارد. هفتاد هزار نفر از رومیها بهلاکت رسیدند که از حمله پل‌امیل کنسول بود با جمعی از بزرگان و رجال معتبر اما از کسان انیبال پنجهزار و پانصد نفر بیشتر تلف نشدند و از این عدّه جهار هزار نفر کلوا و هزار و پانصد نفر اسپانیولی و افریقائی بودند. شکست کان بزرگترین مصیبتی است که بدولت روم وارد آمده است معذلک رومیها دامن صبر و قوت قلب را از دست ندادند و وقتیکه وارن که در واقع باعث این مصیبت بود بقیة‌السیف لشکر را جمع کرده بروم برد او را استقبال کردند و مجلس سنا از او تشکر نمود که از سلامت و نجات وطن مأیوس نشده و دست از کار برنداشته اما آنیبال قصد شهر روم ننمود و شاید که سپاه خود را بواسطهٔ رنج و تعبی که تحمل نموده مستعد اینکار نمیدانست لکن این رفتار از آن سردار بلندهمت خلاف ترقّب بود چنانکه حکایت میکنند که شب
