امنیت کشور
در سراسر دورهٔ قاجارها ناامنی همهٔ ایران را فراگرفته بود. پادشاهان صفوی پس از جان‌فشانی‌های بسیار ایران را که در نتیجهٔ ضعف تیموریان از هم گسیخته بود دوباره استقلال بخشیدند و با هم تألیف و ترکیب کردند و ناچار دست عناصر فتنه‌جوی و ماجری‌جوی کوتاه شده بود. مخصوصاً در سلطنت شاه عباس اول امنیت کامل در ایران فراهم شده بود و تجارت و صنعت رونق کامل داشت. پس از وی اندک‌اندک صفویان ناتوان شدند و از گوشه و کنار سرکشان برخاستند و منتهی بفتنهٔ افغان شد و یکی از سیاه‌ترین روزهای تاریخ در ایران پیش آمد. نادرشاه دوباره امنیتی فراهم ساخت و سرکشان را بجای خود نشاند اما دورهٔ فرمانروایی وی چندان نکشید و پس ازو دورهٔ پریشانی روی داد و کریم‌خان زند نتوانست همهٔ ایران را فرمان‌بردار خود کند. افغانستان از ایران جدا شد و بازماندگان نادرشاه خراسان را از دست ندادند و در نواحی دیگر گاه‌گاه سرکشانی برمی‌خاستند از آن جمله قاجارها بودند. روی هم رفته دورهٔ کریم‌خان هم دورهٔ آسایش و امنیت کامل نبود. پس از کریم‌خان اوضاع وخیم‌تر شد و در دورهٔ صدوسی‌وچهارسالهٔ استیلای قاجارها هرگز ایران از امنیت برخوردار نشد.
درین دوره گذشته از چادرنشینان مسلح و راهزنانی که جان‌ومال مردم راهگذر از تاخت‌وتازهای ایشان در امان نبوده است چند بار که پادشاهی از میان رفته مدعیانی برمی‌خاسته‌اند و جنگهای داخلی درمی‌گرفته است. چنانکه پس از مرگ فتحعلی‌شاه و محمدشاه مدتی در میان مدعیان کمک برپا بوده است.
