شاه عباس بزرگی بوده است. نسب سعید شریف کرمانی نیز به سه پشت به حکیم برهان‌الدین نفیس بن عوض بن حکیم طبیب کرمانی میرسیده است.
حکیم برهان‌الدین نفیس مشهورترین پزشک اواسط قرن نهم هجری بود که در کرمان میزیست و چون شهرت وی به «الغ بیک بن شاهرخ بن تیمور گورکانی» پادشاه معروف و دانش‌پرور ایرانی (۸۱۲-۸۵۳) رسید، او را از کرمان بدربار خود بشهر سمرقند خواند و تا پایان عمر الغ‌بیک در دربار او بود و در سلک دانشمندان بسیار که آنجا گرد آمده بودند میزیست و پس از مرگ الغ‌بیک در سال ۸۵۳ بکرمان بازگشت.
حکیم برهان‌الدین نفیس در طب تألیفاتی چند دارد که از آن جمله است:
– شرح‌الاسباب، که شرحی است بر کتاب (الاسباب والعلامات) تألیف محمد بن علی بن عمر سمرقندی که از مهم‌ترین کتابهای پزشکی قدیم بوده است.
– شرح کتاب موجز القانون تألیف ابی‌الحزم علاءالدین قرشی معروف به ابن‌النفیس که آن موجزی است از معروف‌ترین کتاب طب ابن سینا، یعنی کتاب قانون.
– کلیات شرح نفیسی.
– بحارین.
– رساله‌ای در «سمومات».
اجداد نفیسی تا آغاز قرن چهاردهم متوالیاً در کرمان میزیسته‌اند و از میان آنها مشاهیری برخاسته‌اند، منجمله میرزا محمد تقی بن محمد کاظم (پسر جد چهارم سعید نفیسی) عارف مشهور پایان قرن دوازدهم و آغاز قرن سیزدهم ایران بود که مرید خاص و جانشین میرزا محمد تربتی معروف به (مشتاقعلی‌شاه) بود و در سال ۱۲۱۵ او را زهر دادند. میرزا محمدتقی تألیفات متعدد بنظم و نثر فارسی در عرفان و تصوف دارد که معروف‌ترین آنها دیوان غزلیاتی است که بسبک مولانا جلال‌الدین بلخی مولوی بنام مرشد خود مشتاقعلی سروده و در همهٔ آنها بنام او تخلص کرده و باسم (دیوان مشتاقیه) معروف است.
بعلاوه منظومه‌های (بحرالاسرار) و (مجمع‌البحار) و (جامع‌البحار) و (کبریت احمر) را نیز تنظیم کرده است.
دیگر از مشاهیر این خاندان مرحوم میرزا عبدالحسین بن میرزا عبدالرحیم بن عبدالحسین بردسیری معروف به میرزا آقاخان
