روزی بیوسیدند و کسی بآنجا نیامد خودشان در را باز کرده بدرون رفتند و در آنجا برخی افزار نارنجک سازی با یکریش ساختگی بدست آوردند. دو سه روز دیگر چهار تن از آذربایجانیان را که با گاری بسفر میرفتند، از عبدالعظیم بتهران آوردند، و در شهربانی بند کرده ببازپرس پرداختند. سه تن از آنان بنامهای مشهدی محمد و مشهدی عبدالله و اکبر، از مردم اسکو، و یکی بنام زینال از مردم قره داغ میبود. شهربانی اینان را کنندگان آن کار میشمرد، ولی آنان چیزی بگردن نمیگرفتند. از آنسوی چون انجمنهای تهران پافشاری مینمود که بازپرس آشکار باشد و فشار و سختگیری در میان نباشد، ناگزیر نتیجه‌ای بدست نیامد، و پس از چند روزی هر چهار تن رها گردیدند.
شهربانی بهر که گمان بمب سازی میبرد شبانه بخانه‌اش فرستاده دستگیر میساخت، و آزادیخواهان بنام پشتیبانی از قانون باین رفتار شهربانی ایراد میگرفتند، و خواهیم دید که این خود زمینه کشاکشی را پدید آورد.
محمدعلی میرزا روزهای نخست خونسردی نشان داده آن را دستاویزی برای رنجیدگی از مجلس و آزادیخواهان نمی گرفت. ولی چون از جستجو نتیجه بدست نیامد بدلتنگی آغاز کرده یک نامه گله آمیزی بمجلس نوشت که در آن چنین میگفت:
اگر تا چند روز دیگر هم اثری از تعیین محرکین و دستگیری مرتکبین ظاهر نشود لابد بعضی اقدامات مجدانه بعمل خواهد آمد که خیانت مجرمین هویدا و اغراض مغرضین آشکار و پیدا شود.
چنانکه سپس خواهیم دید از همه جستجوهای شهربانی درباره این رخداد نتیجه روشنی بدست نیامد . ولی آنچه در سالهای دیرتر دانسته شده آنست که نقشه این کار را «حیدر عمو اغلی» کشیده و بمب را نیز او ساخته بوده و بمب اندازان همان چهار تن نامبردگان بالایی (که یکی از آنان مشهدی محمد عمو اغلی میبود) بوده اند ، و همانا اینان
