ماهه اخیر نداشته»
حاجی مخبرالسلطنه وزیر علوم بهانه رنگینتر دیگری پیش آورد چنین گفت: «تمام این معایب و مفاسد که عنوان میشود ناشی از نبودن پول است و تمام اینها راجع بسابق است و نتیجه اعمال از چهل سال تا بحال است... عجالة باید درصدد تهیه و تدارک پول برآمده علاج عاجلی باید اندیشید...»
اتابک بیاری او برخاسته چنین عنوان نمود: « در اینکه بدون پول امورات اصلاح نخواهد شد شبهه نیست در اینصورت محتاج میشویم بقرض، قرض را باید از خارج کرد یا از داخل من با خدای خود در خانه کعبه عهد کردم که هرگز از خارج قرض نکنم. پس باید از داخل قرض شود از داخل هم موقوفست باتمام امور بانک وقتیکه در فرنگستان بودم عنوان بانک ملی در ایران خیلی قلوب مردم را متوجه باین جا ساخته و این بانک اسباب افتخار ایرانیان گردیده ولی بعد از ورود بایران دیدم در اینجا هیچ خبری نیست حالا خوبست حجج الاسلام و وکلاء عظام همت کنند و مردمرا تشویق نمایند تا عمل بانک انجام پذیرد».
بدینسان داستان بانک ملی را که از شرطهای آن وام دادن بدولت بود و همین مایه رمیدن مردم شده و ناانجام مانده بود بمیان آورد. با این گفتگو مجلس بپایان رسید و هیچ نتیجه‌ای بدست نیامد.
در اینجا بود که تبریزیان تندی نموده بنمایندگان تلگراف می کردند: اگر در آنجا کاری پیش نمیرود بیایید خود در اینجا دست بهم داده بچاره دردها کوشیم. یا تلگراف میکردند: «خیلی از حس وزیر داخله تعجب حاصل شد که ما تلگرافاً استخلاص مسلمانهای ماکو را از دولت می خواهیم ایشان جواب میدهند که احکام لازمه در این باب فرستاده شده این قسم معلوم است که ریختن خون مسلمانان اسباب تفریح ایشانست...»
پیشرفت یکی از خواستهای ملایان در این میان در نشستهای مجلس گفتگو از قانون اساسی میشد. نخست در نشست روز شنبه دهم خرداد (۱۹ ربیع الثانی)، یاد آن بمیان آمد و
