شدند. و بعضی از خلفای عباسی مانند متوکل و غیره بدتر از بنی‌امیه نسبت بایرانیان و مذهب تشیع وائمه طاهرین علیهم‌السلام و پیروان آنان همه نوع ستم روا میداشتند و هزارها از اولاد علی و فاطمه و پیروان ایشان را قتل عام نمودند، به امر و دستور متوکل عباسی بسیاری از سادات علوی و فاطمی را زنده زنده در میان جرز دیوارها گذارده بروی ایشان گچ میریختند.
در چنین وضع وخیم و آشفته نهضت عظیمی از آفریقا . بنام دعوت فاطمیان پدید آمد. پس از کوششهای فراوان و جنگهای خونین با مخالفین ائمه طاهرین و آئین تشیع، بسیاری از شهرهای افریقا را از چنگ دشمنان بیرون آورده ویرانیها را آباد نمودند، و همچنین شهر قاهره و جامعةالازهر را بنا نموده مرکز تبلیغات آئین اسلام به ویژه مذهب شیعی و ترویج علم و ادب و حکمت قرار دادند. و چون با دشمن مشترک ایران یعنی ترکان و خلفای غاصب بنی‌عباس مبارزه داشتند رجال بزرک ایران با وجود بعد مسافت و مشکلات بسیار و مخاطرات بیشمار، با آنان مربوط شدند. مانند سیدنا المؤید فی‌الدین هبةالله شیرازی که از علمای نامی و دانشمندان بزرگ آندوره در شیراز و حمیدالدین کرمانی که از علما و فضلای نامی ایران بودند.
سفرنامه شادروان ناصر خسرو حکیم ارجمند طوسی، بزرگترین گواه این پیوند ناگسستنی میان ایران و نهضت خلفای فاطمی که مروج تشیع بودند، میباشد.
در حال حاضر نیز که چندین قرن از آن وقایع میگذرد باز هم کلیه فرق شیعه در هر نقطه‌ای که از نقاط جهان هستند ایران را مهد مذهب تشیع و شاهنشاه ایران را حامی و نگاهبان و مروج مذهب مقدس شیعه میدانند، چنانکه در سفر میمنت اثر شاهنشاه ایران به هندوستان این موضوع کاملا مبرهن گردید.
برای اینکه این رشته محبت و صمیمیت برادران ایرانی با برادران مسلمان مقیم هند و پاکستان نزدیکتر گردد این بنده آستان شاه ولایت بر آن شد که با قلت بضاعت، آرزوئی را که از سی و هفت سال پیش در آلمان داشتم (با توقف در هند و مراجعه بکتابخانه‌های عمومی و خصوصی که در هند موجود است) . جامعه عمل پوشاند، یعنی تاریخچه‌ای صحیح از خلفای فاطمی رضوان‌الله علیهم اجمعین که بنوبه خود هواخواه
