برگه:TaranehayeKhayyam.pdf/۷۹

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

گردش دوران

۳۵

  افسوس که نامه جوانی طی شد،  
  وان تازه بهار زندگانی دی شد،  
  حالی که ورا نام جوانی گفتند،  
  معلوم نشد که او کی آمد، کی شد!  

۳۶

  افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد،  
  در پای اجل بسی جگرها خون شد!  
  کس نامد از آنجهان که پرسم از وی:  
  کاحوال مسافران دنیا چون شد.  

۳۷

  یکچند به کودکی به استاد شدیم؛  
  یکچند ز استادی خود شاد شدیم؛  
  پایان سخن شنو که ما را چه رسید:  
  چون آب بر آمدیم و چون باد شدیم!