برگه:TaranehayeKhayyam.pdf/۷۲

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۷۲
ترانه‌های خیام

۱۲

  آنانکه محیط فضل و آداب شدند،  
  در جمع کمال شمع اصحاب شدند،  
  ره زین شب تاریک نبردند بروز،  
  گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند.  

۱۳

  آنانکه ز پیش رفته‌اند ای ساقی،  
  در خاک غرور خفته‌اند ای ساقی،  
  رو باده خور و حقیقت از من بشنو:  
  باد است هر آنچه گفته‌اند ای ساقی.  

۱۴

  آن بیخبران که دُرّ معنی سفتند،  
  در چرخ به انواع سخنها گفتند؛  
  آگه چو نگشتند بر اسرار جهان،  
  اول زنخی زدند و آخر خفتند!  

۱۵

  گاویست بر آسمان قرین پروین،  
  گاویست دگر نهفته در زیر زمین؛  
  گر بینائی، چشم حقیقت بگشا:  
  زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین.