برگه:Shahnameh-Jules Mohl-02.pdf/۷۷

	سخن گفت ناگفته چون گوهرست			همی نابسوده به بند اندرست
	چو از بند وپیوند یابد رها			درخشنده مهری بود بی بها
	چنان داد پاسخ هجیرش که شاه			چو سیر آید ز تخت ومهر وکلاه
	نبرد کسی جوید اندر جهان			که او ژنده پیل اندر آرد نهان
	ززخم سر گرز سندان شکن			برآرد دمار از دو صد انجمن		۸۱۵
	کسیرا که رستم بود هم نبرد			سرش زآسمان اندر آرد بگرد
	هم آورد او بر زمین پیل نیست			چو گرد پی رخش او نیل نیست
	تنش زور دارد بصد زورمند			سرش برترست از درخت بلند
	چو او خشم گیرد بروز نبرد			بچنگش چه شیر وچه پیل وچه مرد
	بدو گفت سهراب آزادگان			سیه بخت گودرز کشوادگان		۸۲۰
	که همچون توئی خواند باید پسر			بدین زور واین دانش واین هنر
	تو مردان جنگی کجا دیدهٔ			که بانگ پی اسپ نشنیدهٔ
	که چندین زرستم سخن بر زبان			برانی ستائی ورا هر زمان
	از آتش ترا بیم چندان بود			که دریا به آرام جنبان بود
	چو دریا سبک اندر آید زجای			ندارد دمی آتش تیز پای		۸۲۵
	سر تیرگی اندر آید بخواب			چو تیغ تپش برکشد آفتاب
	بدل گفت ناکار دیده هجیر			که گر من نشان گو شیر گیر
	بگویم بدین ترک با زور دست			بدین بال واین خسروانی نشست
	زلشکر کند جنگ جوی انجمن			برانگیزد آن بارهٔ پیلتن
	بدین زور واین کتف واین یال اوی			شود کشته رستم بچنگال اوی		۸۳۰
	از ایران نیآید کسی جنگجوی			که روی اندر آرد ابا وی بروی
	چو زایران نیاشد کسی کینه خواه			بگیرد سر تخت کاؤس شاه
	چنین گفت موبد که مردن بنام			به از زنده دشمن بدو شادکام
	اگر من شود کشته بر دشت اوی			نگردد سیه روز در آبجوی
	چو من هست گودرز را سالخورد			دگر پور هفتاد وشش شیر مرد		۸۳۵

۷۱