برگه:Shahnameh-Jules Mohl-02.pdf/۳۶

	تهمتن بپوشید ببر بیان			نشست از بر ژنده پیل ژیان
	بشد پیش سالار توران بجنگ			بغرّید همچون دمنده نهنگ
	چو بر رخش افراسیابش بدید			تو گفتی که هوش از تنش بر رمید
	زچنگ وبر وبازو ویال اوی			بگردن بر آن هول گوپال اوی
	چو طوس وچو گودرز نیزه گزار			چو گرگین وچون گیو گرد سوار		۶۳۵
	چو بهرام وچون زنگهٔ شاوران			چو فرهاد وبرزین چنگ آوران
	جزین لشکر سرفرازان بجنگ			همه نیزه وتیغ هندی بچنگ
	همه یکسر از جای برخاستند			بسان پلنگان برآراستند
	برآن گونه شد گیو در کارزار			چو شیری که گم کرده باشد شکار
	پس وپیش هر سو بشمشیر وگرز			دو تا کرد بسیار بالای برز		۶۴۰
	زتوران فراوان سران کشته شد			زنام آوران بخت برگشته شد
	رمیدند ازو رزمساران چین			شده خیره سالار توران زمین
	سبگ ران بجنگ اندرون تیز کرد			برآشفت وآهنگ آویز کرد
	چو رستم چنان دید گرز گران			بگرند برآورد وبفشرد ران
	به پیش سپاه اندر آمد دلیر			بغرّید بر سان غرّنده شیر		۶۴۵
	پس پشت او پور کشواد بود			که با جوشن وگرز پولاد بود
	سواران وگردان ایران دمان			بچنگ اندرون گرز وتیر وکمان
	چو شد تیره تر چشم توران سپاه			بگردون برافراخت رستم کلاه
	بپیران ویسه چنین گفت شاه			که ای پر خرد مهتر نیک خواه
	زشیران توران خنیده توئی			جهانجوی وهم رزم دیده توئی		۶۵۰
	عنانرا بتندی یکی بر گرای			برو تیز از ایشان بپرداز جای
	چو پیروزگر باشی ایران تراست			تن پیل وچنگال شیران تراست
	چو پیران از افراسیاب این شنید			چو باد دمان از مهان بر دمید
	بسچید با نامور ده هزار			زترکان دلیران خنجر گزار
	چو آتش بر آمد بر پیل تن			کزو بود نیروی جنگ وشکن		۶۵۵

۳۰