برگه:Shahnameh-Jules Mohl-02.pdf/۲۷۸

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

رفتن گودرز و طوس پیش کاوُس از بهر پادشاهی

  چو بشنید کاوُس گفتار راست فرستاد کس هر دو آنرا بخواست  
  فرستاد از نزد کاوُس شاه بیآمد بر پهلوان سپاه  
  بدو گفت نرم ای جهاندیده شیر منه زهر برّنده در جام شیر  ۱۲۸۰
  بنه تیغ و بکشای بند از میان نباید که این سوی آید زیان  
  شما پهلوانان ابی انجمن بیآئید هر دو بنزدیک من  
  بشد طوس و گودرز نزدیک شاه زبان بر کشادند بر پیش گاه  
  چنین گفت طوس ای گرانمایه شاه که گر شاه سیر آمد از تاج و گاه  
  بفرزند باید که ماند جهان بزرگی و دیهیم و گنج مهان  ۱۲۸۵
  چو فرزند باشد نبیره کلاه چرا برنهد برنشیند بگاه  
  فریبرز با فرّ و برز کیان میان بسته دارد چو شیر ژیان  
  بدو گفت گودرز کای کم خرد ترا بخرد از مردمان نشمرد  
  بگیتی کسی چون سیاوش نبود چنو راد و آزاد و رامش نبود  
  کنون این جهانجوی فرزند اوست هم اویست گوئی بچهر و بپوست  ۱۲۹۰
  گر از تور دارد ز مادر نژاد هم از تخم شاهی نپیچد ز داد  
  بایران و توران چنو مرد نیست چنان خام گفتار از بهر چیست  
  دو چشمت ندیدست چون چهر اوی چنان برز بالا و آن مهر اوی  
  بجیحون گذر کرد و کشتی نجست بفرّ کیانی و رای درست  
  چو شاه آفریدون کز اروند رود گذشت و بیآورد بکیتی فزود  ۱۲۹۵
  ز مردی و از فرهٔ ایزدی ببندد دل و دست و چشم بدی  
  دگر کو بخون پدر بر میان ببندد کمر همچو شیر ژیان  
  از ایران بگرداند این رنج و تاب بود بر کفش هوش افرسیاب  
  مرا گفت در خواب فرّخ سروش که فرّش نشاند از ایران خروش  
  چو آراید او تاج و تخت مهان بر آساید از رنج و سختی جهان  ۱۳۰۰

۲۷۲