برگه:Shahnameh-Jules Mohl-02.pdf/۱۶۴

	بدو گفت شاها انوشه بدی			همیشه زتو دور دست بدی
	همی از تو جویند شاهان هنر			که یابد بهر کار بر تو گذر
	مرا روز روشن بفرمان تست			همی از تو خواهم بد ونیک جست
	بدو گفت افراسیاب ای پسر			همیشه بدی شاد وپیروزگر
	تو فرزند شاهی وزیبای گاه			تو تاج کیانی وپشت سپاه		۱۴۰۰
	بشبگیر گردان بمیدان شدند			گرازان وتازان وخندان شدند
	چنین گفت پس شاه ترکان بدوی			که یاران گزینیم در زخم گوی
	تو باشی بدآن روی وزین روی من			بدو نیمه هم زین نشان انجمن
	سیاوش چنین گفت با شهریار			که کی باشدم گوی وچوگان بکار
	برابر نیارم زدن با تو گوی			بمیدان هم آورد دیگر بجوی		۱۴۰۵
	چو هستم سزاوار یار تو ام			بدین پهن میدان سوار تو ام
	سپهبد زگفتار او شاد شد			سخن گفتن هرکسی باد شد
	بجان وسر شاه کاؤس گفت			که با من تو باشی هم آورد وجفت
	هنر کن به پیش سواران پدید			بدآن تا نگویند کو بد گزید
	کنند آفرین بر تو مردان من			شکفته شود روی خندان		۱۴۱۰
	سیاوش بدو گفت فرمان تراست			سواران ومیدان وچوگان تراست
	سپهبد گزین کرد گلبادرا			چو گرسیوز وجهن وپولاد را
	چو پیران ونستیهن جنگجوی			چو هومان که برداشتی زآب گوی
	بنزد سیاوش فرستاد یار			چو روئین وچون شیدهٔ نامدار
	دگر اندریمان سوار دلیر			چو ارجاسپ اسپ فگن نرّه شیر		۱۴۱۵
	سیاوش بدو گفت که ای نامجوی			ازیشان که یارد شدن پیش گوی
	همه یار شاهند تنها منم			نگهدار چوگان یکتا منم
	گرایدون که یاری دهد شهریار			بیآرم از ایران بمیدان سوار
	مرا یار باشند در زخم گوی			بدآن سان که آئین بود بر دو روی
	سپهبد چو بشنید آن داستان			بدآن داستان گشت همداستان		۱۴۲۰

۱۵۸