برگه:Shahnameh-Jules Mohl-02.pdf/۱۵۳

	کسی که زفرمان یزدان بتافت			سراسیمه شد راه دانش نیافت
	همی دست یازید باید بخون			بکین دو کشور بدن رهنمون
	زبهر نوا هم بیآزارد اوی			سخنهای گم گشته باز آرد او
	وگر باز گردم ازین رزمگاه			شوم کار ناکارده نزدیک شاه
	همان خشم وپیکار کار آورد			سرشک غم اندر کنار آورد		۱۱۴۰
	وگر تیره تان شد دل از کار من			بپیچیدتان سر زگفتار من
	فرستاده خود باشم ورهنمای			بمانم برین دشت پرده سرای
	کسی کو نبیند همی گنج من			چرا برگمارم برو رنج من
	سیاوش چو پاسخ چنین داد باز			بپژمرد جان دو گردن فراز
	زبیم جدائیش گریان شدند			چو بر آتش تیز بریان شدند		۱۱۴۵
	همی دید دل وچشم بد روزگار			که اندر نهان چیست با شهریار
	نخواهد بدن نیز دیدار اوی			از آن چشم گریان شد از کار اوی
	چنین گفت زنگه که ما بنده ایم			بمهر سپهبد دل آگنده ایم
	فدای تو بادا تن وجان ما			چنین باد تا مرگ پیمان ما
	چو پاسخ چنین یافت از نیکخواه			چنین گفت با زنگه بیدار شاه		۱۱۵۰
	که روز شاه ترکان سپه را بگوی			گزین کار مارا چه آمد بروی
	ازین آشتی جنگ بهر منست			همه نوش تو درد وزهر منست
	زپیمان تو سر نکردم تهی			وگر چه بمانم زتخت مهی
	جهاندار یزدان پناه منست			زمین تخت وگردون کلاه منست
	ودیگر که بر خیره نا کرده کار			نشایست رفتن بر شهریار		۱۱۵۵
	یکی راه بکشای تا بگذرم			بجائی که کرد ایزد آبشخورم
	یکی کشوری جویم اندر جهان			که نامم زکاؤس کردد نهان
	زخوی بد اوسخن نشنوم			زپیکار او بیکزمان بغنوم

۱۴۷