پرش به محتوا

برگه:Shahnameh-Jules Mohl-02.pdf/۱۵۱

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
  چو کشور سراسر بپرداختند گروگان وآن هدیها ساختند  
  همه موبدان آن نمودند راه که ما بازگردیم ازین رزمگاه  
  ورا گر زبهر فزونیست جنگ چو گنج آمد وکشور اورا بچنگ  
  چه باید همی خیره خون ریختن چنین کین بدل اندر آویختن  
  سری کش نباشد زمغز آگهی نه از بدتری باز داند بهی  ۱۰۹۰
  قباد آمد ورفت وگیتی سپرد وز این پس همه رفته باید شمرد  
  پسندش نیآمد همی کار من بکوشد برنج وبه آزار من  
  بخیره همی جنگ فرمایدم بترسم که سوگند بگزایدم  
  همی سر زیزدان نباید کشید زکار نیگان نباید رمید  
  دو گیتی همی برد خواهد زمن بمانم بکام دل آهرمن  ۱۰۹۵
  وزآنپس که داند کز آن کارزار کرا بر کشد گردش روزگار  
  نزادی مرا کاشکی مادرم وگر زاد مرگ آمیدی بر سرم  
  که چندین بلاها بباید کشید فراوان غم ورنج  
  درختیست این برکشیده بلند که بارش همه زهر وبرگش گزند  
  برین گونه پیمان که من کرده ام بیزدان وسوگندها خورده ام  ۱۱۰۰
  اگر سر بگردانم از راستی فراز آید از هر سوی کاستی  
  زبان برکشابند هر کس ببد بهر جای بر من چنان چون سزد  
  پراگنده شد در جهان این سخن که با شاه ترکان فگندیم بن  
  بکین بازگشتن همیدون زدین کشیدن سر از آسمان وزمین  
  چنین کی پسندد بمن کردگار کجا بر دهد گردش روزگار  ۱۱۰۵
  شوم گوشهٔ جویم اندر جهان که نامم زکاؤس گردد نهان  
  که روشن زمانه برآنسان بود که فرمان ورای جهانیان بود  
  تو ای نامور زنگهٔ شاوران بیآرای تنرا برنج گران  
  برو تا بدرگاه افراسیاب درنگی مباش ومه سر بخواب  
  گروگان واین خواسته هر چه هست زدینار واز گنج وجای نشست  ۱۱۰۰
۱۴۵