برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۵۷

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  نشست از بر بارهٔ راه جوی سوی شاهِ ضحاک بنهاد روی  
  بیامد چو پیش سپهبد رسید مر او را بگفت آنچه دید و شنید  
  بدو گفت کای شاه گردن‌کشان ز برگشتن کارت آمد نشان  ۴۲۵
  سه مردی سرافراز با لشکری فراز آمدند از دگر کشوری  
  ازین سه یکی کهتر اندر میان ببالای سرو و بچهرِ کیان  
  بسالست کهتر فزونیش بیش ازان مهتران او نهد پای پیش  
  یکی گرز دارد چو یک لخت کوه همی تابد اندر میانِ گروه  
  باسپ اندر آمد بایوانِ شاه دو پرمایه با او همیدون براه  ۴۳۰
  بیامد به تخت کئی برنشست همه بند و نیرنگ تو کرد پست  
  هر آنکس که بود اندر ایوان تو ز مردان مرد و ز دیوانِ تو  
  سر از باره یکسر فروریخت‌شان همه مغز با خون بر آمیخت‌شان  
  بدو گفت ضحاک شاید بدن که مهمان بود شاد باید بدن  
  چنین داد پاسخ ورا پیشکار که مهمان ابا گرزهٔ گاوسار  ۴۳۵
  بمردی نشیند در آرام تو ز تاج و کمر بسترد نام تو  
  بآئین خویش آورد ناسپاس چنین گر تو مهمان شناسی شناس  
  بدو گفت ضحاک چندین منال که مهمانِ گستاخ بهتر بفال  
  چنین داد پاسخ بدو کندرو که آری شنیدم تو پاسخ شنو  
  گر این نامور هست مهمان تو چه کارستش اندر شبستان تو  ۴۴۰
  که با دخترانِ جهاندار جم نشیند زند رای بر بیش و کم  
  بیک دست گیرد رخ شهرناز بدیگر عقیق لبِ ارنواز  
  شب تیره‌گون خود بتر زین کند بزیر سر از مشک بالین کند  
  چه مشک آن دو گیسوی دو ماه تو که بودند همواره دلخواه تو  
  برآشفت ضحاک بر سان گرگ شنید آن سخن آرزو کرد مرگ  ۴۴۵
  بدشنام زشت و بآواز سخت شگفتی بشورید با شوربخت  
  بدو گفت هرگز تو در خان من ازین پس نباشی نگهبان من  
۵۳