برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۴۲

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  چنین گفت با نامور خوبروی که مگذار اینرا ره چاره جوی  
  نگین زمانه سر تخت تست جهان روشن از نامور بخت تست  
  تو داری جهان زیر انگشتری دد و مرغ و مردم و دیو و پری  
  ز هر کشوری گرد کن مهتران زاخترشناسان و از بخردان  
  سخن سر بسر موبدانرا بگوی پژوهش کن و رازها بازجوی  ۷۰
  نگه کن که هوش تو بردست کیست ز مردم نژاد ار ز دیو و پریست  
  چو دانستیش چاره کن آن زمان بخیره مترس از بد بدگمان  
  شه پرمنشرا خوش آمد سخن که آن سرو سیمین بر افگنده بن  
  جهان از شب تیره چون پرّ زاغ هم آنگه سر از کوه بر زد چراغ  
  تو گفتی که بر گنبد لاجورد بگسترد خورشید یاقوت زرد  ۷۵
  سپهبد هر آنجا که بد موبدی سخن دان و بیداردل بخردی  
  ز کشور بنزدیک خویش آورید بگفت آن جگر خسته خوابی که دید  
  بخواند و بیک جای شان گرد کرد وزایشان همهیجست درمان درد  
  بگفتا مرا زود آگه کنید روانرا سوی روشنی ره کنید  
  نهانی سخن کردشان خواستار ز نیک و ز بد گردش روزگار  ۸۰
  که بر من زمانه کی آزد بسر کرا باشد این تاج و تخت و کمر  
  گر این راز بر ما بباید کشاد وگر سر بخواری بباید نهاد  
  لب موبدان خشک و رخساره سرد زبان پر ز گفتار و دل پر ز درد  
  که گر بودنی بازگوئیم راست شود جان بیکبار و جان بیبهاست  
  وگر نشنود بودنیها درست بباید هم اکنون ز جان دست شست  ۸۵
  سه روز اندر آن کار شد روزگار سخن کس نیارست کرد آشکار  
  بروز چهارم بر آشفت شاه بدآن موبدان نماینده را  
  که گر زنده تان دار باید بسود وگر بودنی ها بباید نمود  
  همه موبدان سرفگنده نگون بدو نیمه دل دیدگان پر ز خون  
  از آن نامداران بسیار هوش یکی بود بینادل و راست کوش  ۹۰
۳۸