برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۲۸۴

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  که سر بر فرازند و جنگ آورید همه رسم وراه پلنگ آورند  ۸۵۵
  همه یکسره تیغ کین آخنتد بهم دیگران اندر انداختند  
  بر آمد زهر دو سپه بوق وکوس هوا نیلگون شد زمین آبنوس  
  چو برق درخشده از تیره میغ همی آتش افروخت از گرز وتیغ  
  هوا گشت سرخ وسیاه وبنفش زبس نیزه و گونه گونه درفش  
  از آواز دیوان واز تیره گرد زغرّیدن کوس واسپ نبرد  ۸۶۰
  شگافید کوه وزمین بر درید بد آنکونه پیکار کین کس ندید  
  چکاچاک گرز آمد و تیغ و تیر زخون یلان دشت گشت آبگیر  
  زمین شد زکردار دریای قیر همه موجش از خنجر وگرز و تیر  
  دمان بادپایان چو کشتی بر آب سوی غرق دارند گفتی شتاب  
  همی گرز بارید بر خود وترگ چو باد خزان بارد از بید برگ  ۸۶۵
  بیک هفته دو لشکر نامجوی بروی اندر آورده زین گونه روی  
  بهشتم جهاندار کاؤس شاه زسر بر گرفت آن کیانی کلاه  
  به پیش جهانداور رهنمای بیآمد همی بود گریان بپای  
  وز آنپس بمالید بر خاک روی چنین گفت کای داور راست گوی  
  برین نرّه دیوان بی ترس وباک ابا آفرینندهٔ باد وخاک  ۸۷۰
  مرا ده تو فیروزی و فرّهی بمن تازه کن تخت شاهنشهی  
  بپوشید از آن پس بمغفر سرش بیآمد بر نامور لشکرش  
  خروش آمد ونالهٔ کرّنای بجنبید چون پیل رستم زجای  
  سپهبد بفرمود تا پیل و کوس زپشت سپه آورد گرد طوس  
  چو گودرز با زنگهٔ شاوران چو رهّام و گرگین جنگ آوران  ۸۷۵
  گرازه بیآمد بسان گراز درفشی بر افراخته هشت باز  
  چو فرهاد وخرّاد وبزرین و گیو برفتند با نامداران نیو  
  دمنده بدآن رزمگاه آمدند بنوئی همی کینه خواه آمدند  
  تهمتن بقلب اندر آمد نخست زمینرا بخون دلیران بشست  
۲۸۰