برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۲۴۹

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  مرار زیبد اندر جهان برتری نیارد زمن جست کس داوری  ۲۰
  همیخورد باده همیگفت شاه ازو خیره ماند سران سپاه  
  چو رامشگری دیو زی پرده دار بیآمد که خواهد بر شاه باز  
  چنین گفت کز شهر مازندران یکی خوش نوازم زرامشگران  
  اگر در خورم بندگی شاه را کشاید بر تخت خود راه را  
  برفت از در پرده سالار بار بیآمد خرامان بر شهریار  ۲۵
  بگفتش که رامشگری بر درست ابا بربط ونغز رامشگرست  
  بفرمود تا پیش او تاختند بر رود سازانش بنشاختند  
  ببربط چو بایست بر ساخت رود برآورد مازندرانی سرود  
  که مازندران شهر ما یاد باد همیشه بر وبومش آباد باد  
  که در بوستانش همیشه گلست بکوه اندرون بابه وسنبلست  ۳۰
  هوا خوشگوار وزمین پر نگار نه گرم ونه سرد وهمیشه بهار  
  نوازنده بلبل بباغ اندرون گرازنده آهو براغ اندرون  
  همیشه نیآساید از جست وجوی همه ساله هر جای رنگست وبوی  
  گلابست گوئی بجویش روان همی شاد گردد زبویش روان  
  دی وبهمن وآذر وفرودین همیشه پر از لاله بینی زمین  ۳۵
  همه سالار خندان لب جویبار بهر جای باز شکاری بکار  
  سراسر همه کشور آراسته زدینار ودیبا واز خواسته  
  بتان پرستنده با تاج زر همان نامداران زرّین کمر  
  کسی کاندر آن بوم آباد نیست بکام از دل وجان خود شاد نیست  
  چو کاؤس بشنید ازو این سخن یکی تازه اندیشه افگند بن  ۴۰
  دل ورزم جویش ببست اندر آن که لشکر کشد سوی مازندران  
  چنین گفت با سرفرازان رزم که ما دل نهادیم یکسر ببزم  
  اگر کاهی پیشه گیرد دلیر نگردد از آسودن وگاه سیر  
  من از جم وضحّاک واز کیقباد فزونیم ببخت وبفرّ ونژاد  
۲۴۵