برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۲۱۷

	پس آن بستگانرا کشیدند خوار			بجان خواستند یک بیک زینهار		۵۰۰
	چو اغریرث پر هنر آن بدید			دل اندر بر او یکی بر دمید
	بیآمد خروشان بخواهشگری			بیآراست با نامور داوری
	که چندین سرافراز گرد وسوار			نه با ترک وجوشن نه در کارزار
	گرفتار کشتن نه والا بود			نشیبست جائی که بالا بود
	سزد گر نیآری بجان شان گزند			سپاری همیدون بمن شاه ببند		۵۰۵
	بر ایشان یکی غار زندان کنم			نگهدارشان هوشمندان کنم
	بزاری وخواری برآرند هوش			تو از خون بکش دست وچندین مکوش
	ببخشودشان جان بگفتار اوی			چو بشنید زاری وپیکار اوی
	بفرمودشان تا بساری برند			بغلّ وبمسمار وخواری برند
	چو این کرده شد ساز رفتن گرفت			زمین زیر اسپان نهفتن گرفت		۵۱۰
	زپیش دهستان سوی ری کشید			از اسپان برنج وبتگ خوی کشید
	کلاه کیانی بسر بر نهاد			بدینار دادن در اندر کشاد
	بشاهی نشست اندر ایران زمین			سری پرزجنگ ودلی پر زکین

آگاهی یافتن زال از مرگ نوذر

	بکستهم وطوس آمد این آگهی			که شد تیره آن فرّ شاهنشهی
	بشمشیر تیز آن سر تاجدار			بزاری بریدند وبرگشت کار		۵۱۵
	بکندند موی وشخودند روی			از ایران برآمد یکی های وهوی
	سر سرکشان گشت پر گرد وخک			همه دیده خون وهمه جامه چاک
	سوی زابلستان نهادند روی			زبان شاه گوی وروان شاه جوی
	بر زال رفتند با سوگ ودرد			رخان پر زخون وسران پر زگرد
	که رادا دلیرا شها نوذرا			گوا تاجدارا مها داورا		۵۲۰
	نگهدار ایران وپشت مهان			سر تاجداران وشاه جهان
	سرت افسر از خاک جوید همی			زمین خون شاهان ببوید همی

۲۱۳