برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۲۱۶

	همه هرچه بد لشکر ترک خوار			بکشت وبیفگند در رهگذار
	برآن لشکر خسته وگشته خورد			بخورشید تابان برآورد گرد
	گریزان شماساس با چند مرد			برفتند از آن تیره گرد نبرد

کشته شدن نوذر بدست افراسیاب

	سوی شاه ترکان رسید آگهی			که از نامداران جهان شد تهی		۴۸۰
	دلش کرد پر آتش زدرد وزغم			دو رخرا زخون جگر داد نم
	چنین گفت که این نوذر تاجدار			بزندان ویاران من گشته خوار
	چه چارهست جز خون او ریختن			یکی کینه از نو برانگیختن
	برآشفت وگفتا که نوذر کجاست			کزو ویسه خواهد همی کینه خواست
	بدژخیم فرمود که اورا بیآر			ببر تا بیآموزمش کارزار		۴۸۵
	سپهدار نوذر چو آگاه شد			بدانست کش روز کوتاه شد
	سپاهی پر از غلغل وگفتگوی			سوی شاه نوذر نهادند روی
	ببستند بازوش برسان سنگ			کشیدندش از جای پیش نهنگ
	بدست آوریدندش آسیمه خوار			برهنه سر وپای وبرگشته کار
	ابر شاه نوذر رد افراسیاب			برافگند دیده دلی پر شتاب		۴۹۰
	چو از دیر دیدش زبان بر کشاد			زکین نیاگان همی کرد یاد
	زسلم وزتور اندر آمد نخست			دل ودیده از شرم شاهان بشست
	بدو گفت هر چه که آید رواست			بگفت وبر آشفت وشمشیر خواست
	بزد گردن نوذر شهریار			تنش را بخاک اندر افگند خوار
	شد آن یادگار منوچهر شاه			تهی ماند ایران زتخت وکلاه		۴۹۵
	ایا دانشی مرد بسیار هوش			همه جامهٔ ارجمندی مپوش
	که تخت وکله چون تو بسیار دید			چنین داستان چند خواهی شنید
	رسیدی بجائی که بشتافتی			سرآمد کزو آرزو یافتی
	چه جوئی ازین تیره خاک نژند			که هم بازگرداندت مستمند

۲۱۲