برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۲۱۱

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  بدشمن همی ماند و هم بدوست ازو مغز یابی گهی گاه پوست  
  که گیتی یکی نغز بازیگر است که هر دم ورا بازئ دیگر است  
  سرت گر بساید بر ابر سیاه سرنجام خاک است ازو جایگاه  ۳۶۰
  وز آنپس بفرمود افراسیاب که از غار وکوه وبیابان وآب  
  بجوئید تا قارن رزم زن رهای نیابد از آن انجمن  
  چو بشنید کو پیش ازین رفته بود زکار شبستان دل آَشفته بود  
  از آن پس بفرمود افراسیاب که تا بارمان راند اندر شتاب  
  پس قارن رزم زن همچو شیر بگیرد مر اورا برآرد دلیر  ۳۶۵
  بگفتند با بارمان هرچه کرد چگونه برآورد زاسپش بگرد  
  غمی گشت از آن کار افراسیاب برو تلخ شد خورد وآرام وخواب  
  چنین گفت با ویسهٔ نامور که دل سخت گردان بمرگ پسر  
  کجا قارن کاوه جنگ آورد پلنگ از سنانش درنگ آورد  
  ترا رفت باید زبهر پسر ابا اشکری ساخته پر هنر  ۳۷۰

کشته یافتن ویسه پسر خود را

  بشد ویسه سالار ترکان سپاه ابا نامور لشکر رزم خواه  
  از آن پیشتر کوک بقارن رسید گرامیش را کشته افگنده دید  
  دریده درفش ونگونسار کوس زلاله کفن روی چون سندروس  
  دلیران وگردان توران سپاه بسی نیز با او فگنده براه  
  چو ویسه چنان دید غمناک شد دلش گفتی از غم بدو چاک شد  ۳۷۵
  ببآرید از دیدگان آب نرم پس قارن اندر همیراند گرم  
  دوان گشته ویسه چو ابر روان فتاده ازو شور اندر جهان  
  زویسه بقارن رسید آگهی که آمد بفیروزی وفرّهی  
  ستوران تازی سوی نیمروز گسی کرد وخود رفت گیتی فروز  
  چو از پارس قارن بهامون رسید زدست چیش گردی آمد پدید  ۳۸۰
۲۰۷