برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۲۰۲

	شماساس ودیگر خزروان کرد			زلشکر سواران بدیشان سپرد
	زجنگ آوران مرد چون سی هزار			برفتند شایستهٔ کارزار
	سوی زابلستان نهادند روی			زکینه بدستان نهادند روی
	خبر بد که سام نریمان بمرد			همی دخمه سازد ورا زال کرد
	وزآن سخت شادان شد افراسیاب			بدید آن که بخت اندر آمد زخواب		۱۴۵
	بیآمد چو پیش دهستان رسید			برابر سراپردة برکشید
	سپهرا که دانست کردن شمار			تو شو چار صد بار بشمر هزار
	بجوشید گفتی همه ریگ وشخ			سراسر بیابان چو مور وملخ
	ابا شاه نوذر صد وچل هزار			همانا که بودند جنگی سوار
	بلشکر نگه کرد افراسیاب			هیونی برافگند هنگام خواب		۱۵۰
	یکی نام بنبشت نزد پشنگ			که جستیم نیکی وآمد بچنگ
	همه لشکر نوذر ار بشمریم			شکارند یکسر کجا بشکریم
	دگر سام رفت از پس شهریار			همانا نیآید بدین کارزار
	مرا بیم ازو بد به ایران زمین			چو او شد از ایران بخواهیم کین
	ستودان همی سازدش زال زرّ			ندارد همی جنگ را پای وپرّ		۱۵۵
	همانا شماساس در نیمروز			نشستست با تاج گیتی فروز
	بهر کار هنگام جستن نکوست			زدن رای با مرد هشیار دوست
	چو کاهل شود مرد هنگام کار			ازین پس نیآید چنین روزگار
	هیون تگاور برآورد پرّ			بشد نزد سالار خورشید فرّ

رزم بارمان و قباد و کشته شدن قباد

	سپیده چو از کوه سر برکشید			طلایه به پیش دهستان رسید		۱۶۰
	میان دو لشکر دو فرسنگ بود			همه ساز وآرایش جنگ بود
	یکی ترک بد نام او بارمان			همه خفته را گفت بیدارم آن
	بیآمد سپهرا همه بنگرید			سراپردة شاه نوذر بدید

۱۹۸