برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۲۰۰

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  کشادنش بر تیغ تیز منست گه شورش ورستخیز منست  
  بمغز پشنگ اندر آمد شتاب چو دید آن سهی قدّ افراسیاب  
  بر وبازوی شیر وهم زور پیل وزو سایه افگنده بر چند میل  ۹۵
  زبانش بکردار برّنده تیغ چو دریا برو کف چو بارنده میغ  
  بفرمود تا برکشد تیغ جنگ به ایران شود با سپاه پشنگ  
  سپهبد چو شایسته بیند پسر سزد گر برآرد بخورشید سر  
  پس از مرگ باشد مرورا بجای همی بام اورا بدارد بپای  
  زپیش پشنگ آمد افراسیاب دلی پر زکینه سری پر شتاب  ۱۰۰
  در گنج آگنده را باز کرد سپه را بکارزار همه ساز کرد  
  چو شد ساخته کار جنگ آزمای بکاخ آمد اغریرث رهنمای  
  به پیش پدر شد پر اندیشه دل نکو رای بودی همیشه بدل  
  چنین گفت کای کار دیده پدر زترکان بمردی برآورده سر  
  منوچهر از ایران اگر گم شدست سپهرا سری سام نیرم شدست  ۱۰۵
  چو کشواد وچون قارن رزم زن چنین نامداران آن انجمن  
  تو دانی چه بر سلم وتور سترگ چه آمد از آن تیغ زن پیر گرگ  
  نیا زادشم شاه توران سپاه که ترکش همی سود بر چرخ ماه  
  ازین در سخن هیچ گونه نراند به آرام بر نامهٔ کین نخواند  
  اگر ما نشوریم بهتر بود کزین شورش آشوب کشور بود  ۱۱۰
  چنین داد پاسخ پسر را پشنگ که افراسیاب آن دلاور نهنگ  
  یکی نرّه شیرست روز شکار یکی پیل جنگی گه کارزار  
  نبیره که کین نیارا نجست سزد گر نحوانی نژادش درست  
  ترا نیز با او بباید شدن بهر بیش وکم رای فرّخ زدن  
  چو از دامن ابر چین گم شود بیابان زباران پر از نم شود  ۱۵۵
  چراگاه اسپان شود کوه ودشت گیاها زیال کیان برگذشت  
  جهان سبز گردد سراسر زخوید بهامون سراپرده باید کشید  
۱۹۶