برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۱۹۹

	غلامان واسپان بزرّین ستام			پر از گوهر سرخ زرّین دو جام		۷۰
	بشد سام یل سوی مازندران			نبد دشت پیدا کران تا کران
	برین نیز بگذشت چندی سپهر			نه با نوذر آرام بودش نه مهر

آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

	پس آنگه زمرگ منوچهر شاه			بشد آگهی تا بتوران سپاه
	وز آن رفتن وکار نوذر همان			یکایک بگفتند با بدگمان
	چو بشنید سالار توران پشنگ			چنان خواست کآید به ایران بجنگ		۷۵
	بسی کرد یاد از پدر زادشم			هم از تور بر زد یکی تیز دم
	زگاه منوچهر واز لشکرش			زگردان وسالار واز کشورش
	همه نامداران کشورشرا			بخواند وبزرگان لشکرشرا
	چو اغریر وگرسیوز وبارمان			چو کلباد جنگی هژبر ژیان
	سپهبدش چون ویسهٔ تیز چنگ			که سالار بد بر سپاه پشنگ		۸۰
	جهان پهلوان پورش افراسیاب			بخواندش بنزدیک وآمد شتاب
	سخن راند از تور واز سلم وگفت			که کین زیر دامن نشاید نهفت
	سری را کجا مغز جوشیده نیست			برو بر چنان کار پوشیده نیست
	که با ما چه کردند ایرانیان			بدی را ببستند یکسر میان
	کنون روز تیزی وکین جستنست			رخ از خون دیده گه شستن است		۸۵
	چه گوئید اکنون چه پاسخ دهید			یکی رای فرّخ بدین بر نهید
	زگفت پدر مغز افراسیاب			بجوشید وآمد سرش پر شتاب
	به پیش پدر شد کشاده زبان			دل آگنده از کین کر بر میان
	که شایستهٔ جنگ شیران منم			هم آورد سالار ایران منم
	اگر زادشم تیغ برداشتی			جهانرا چنین خوار نگذشتی		۹۰
	میان ار ببستی بکین آوری			به ایران بکردی همی سروری
	کنون هر چه مانیده بود از نیا			زکین جستن از جنگ واز کیمیا

۱۹۵