برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۱۸۴

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  نشست از بر تخت زر پور زال ابا قامت سرو وبا کفت ویال  ۱۷۶۰
  بسر برش تاج وکمر بر میان سپر پیش ودر دست تیر وکمان  
  چو از دور سام یل اورا بدید سپهرا دو رویه زده بر کشید  
  فرود آمد از اسپ مهراب وزال بزرگان که بودند بسیار سال  
  یکایک نهادند سر بر زمین ابر سام یل خواندند آفرین  
  چو گل چهرهٔ سام یل بر شگفت چو فرزندرا دید با یال وسفت  ۱۷۶۵
  چو بر پیل بر بچّهٔ شیر دید بخندید وشادان دلش بر دمید  
  چنانش ابا پیل پیش آورید نگه کرد وبا تاج وتختش بدید  
  بدو آفرین کرد سام دلیر تهما هزبرا بزی شاد دیر  
  ببوسید رستمش تخت ای شکفت نیارا یکی تو ستایش گرفت  
  که ای پهلوان جهان شاد باش چو شاخ تو ام من تو بنیاد باش  ۱۷۷۰
  یکی بنده ام پهلوان سام را نشایم خور وخواب وآرام را  
  همی اسپ وزین خواهم ودرع وخود همی تیر نارک فرستم درود  
  سر دشمنانرا سپارم بپای بفرمان دادار برتر خدای  
  بچهر تو ماند همی چهره ام مگر چون تو باشد همی زهره ام  
  وزین پس فرود آمد از پیل مست سپهدار بگرفت دستش بدست  ۱۷۷۵
  همی بر سر وچشم او داد بوس فروماند بر جای پیلان وکوس  
  بگورابه اندر نهادند روی همه راه شدان وپر گفت وگوی  
  همه کاخها تخت زرّین نهاد نشستند وخوردند وبودند شاد  
  برآمد برین بر یکی ماهیان برنجی نبستند یکتن میان  
  همی خورد هر کس به آواز رود همی گفت هرکس بشادی سرود  ۱۷۸۰
  یکی کوشة تخت دستان نشست دگر سوی رستم عمودی بدست  
  بپیش اندرون سام گیهان کشای فروهشته از تاج پرّ همای  
  برستم نیا از شکفتی بماند برو هر زمان نام یزدان بخواند  
  بدآن بازو ویال وآن قد وشاخ میان چون قلم سینه وبر فراخ  
۱۸۰