برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۱۷۴

	بزرگان سوی کاخ شاه آمدند			کمر بسته وبا کلاه آمدند
	یکی خلعت آراست شاه جهان			کزو خیره ماندند یکسر مهان
	چه از تاج پرمایه وتخت زر			چه از یاره وطوق وزرّین کمر		۱۵۲۰
	چه از جامهای گرانمایه نیز			پرستنده واسپ وهر گونه چیز
	بزال سپهبد سپرد آن همان			زمین را ببوسید دستان سام

پاسخ نامهٔ سام از منوچهر

	پس آن نامهٔ سام پاسخ نبشت			شکفتی سخنهای فرّخ نبشت
	که ای نامور پهلوان دلیر			بهر کار پیروز بر سان شیر
	نه بیند چو تو نیز گردان سپهر			برزم وببزم وبرای وبچهر		۱۵۲۵
	همین پور فرخنده زال دلیر			کزو ماند اندر جهان یادگار
	رسید و بدانستم از کام تو			همان خواهش ورای وآرام تو
	همه آرزوها سپردم بدوی			بسی روز فرّخ شمردم بدوی
	زشیری که باشد شکارش پلنگ			چه زاید بجز شیر شرزه بجنگ		۱۵۳۰
	کسی کردمش با دلی شادمان			ازو دور بادا بد بدگمان
	برون رفت با فرّخی زال زر			زگردان لشکر برآورده سر
	نوندی برافگند نزدیک سام			که برگشتم از شاه دل شادکام
	ابا خلعت خسروانی وتاج			همان باره وطوق وهم تخت عاج
	سبک نزدت آیم کنون با شتاب			ابا مهربان نام بردار باب		۱۵۳۵
	چنان شاد شد زآن سخن پهلوان			که با پیر سر شد بنوئی جوان
	سواری بکابل برافگند زود			بمهراب گفت آن کجا رفته بود
	نوازیدن شهریار جهان			بدینگونه شادی که شد از میان
	هم اکنون چه دستان بر من رسد			گرائیم هر دو چنان چون سزد
	فرستاده تازان بکابل رسید			وزو شاه کابل سخنها شنید		۱۵۴۰

۱۷۰