برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۱۲۰

	یکی نام نوذر دگر چون زرسپ			بمیدان بمانند آذرگشسپ		۲۱۵
	بفرمود تا نوذر نامدار			شود تازیان سوی سام سوار
	ببیند یکی روی دستان سام			که بد پرورانیده اندر کنام
	کند آفرین کیانی بروی			بدآن شادمانی که بنمود روی
	بفرمایدش تا سوی شهریار			شود تا سخنها کند آشکار
	وزآن پس سوی زابلستان شوند			بر آئین خسرو پرستان شوند		۲۲۰
	چو نوذر بر سام نیرم رسید			یکی نوجوان پهلوانرا بدید
	فرود آمد از اسپ سام سوار			گرفتند مر یکدیگر را کنار
	ز شاه و ز گردان بپرسید سام			وزیشان بدو داد نوذر پیام
	چو بشنید پیغام شاه بزرگ			زمینرا ببوسید سام سترگ
	دوان سوی درگاه بنهاد روی			چنان کش بفرمود دیهیم جوی		۲۲۵
	فراز یکی پیل نر زال زر			نشاند و براندش سبک سوی در
	چو آمد بنزدیکیٔ شهر شاه			سپهبد پذیره شدش با سپاه
	درفش منوچهر چون دید سام			پیاده شد از اسپ و بگذارد گام
	زمینرا ببوسید پس پهلوان			که جاوید زی شاد و روشن روان
	منوچهر فرمود تا بر نشست			مر آن پاک دل مرد یزدان پرست		۲۳۰
	سوی تخت و ایوان نهادند روی			چه دیهیم دار و چه دیهیم جوی
	منوچهر بر گاه بنشست شاد			کلاه کیانی بسر بر نهاد
	بیکدست قارن بدیگرش سام			نشستند روشن دل و شادکام
	پس آراسته زال را پیش شاه			بزرّین عمود و بزرّین کلاه
	گرازان بیآورد سالار بار			شکفتی بماند اندرو شهریار		۲۳۵
	برین برز بالا و این خوب چهر			تو گوئی که آرام جانست و مهر
	چنین گفت مر سام را شهریار			که از من تو اینرا بزنهار دار
	بخیره میآزارش از هیچ روی			بکس شادمانه مشو جز بدوی
	که فرّ کیان دارد و چنگ شیر			دل هوشمندان و فرهنگ پیر

۱۱۶