برگه:Shahname-Turner Macan-01.pdf/۷۸

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۶۰

وفات رسید همدران باغ او را دفن کردند و شیخ بزرگوار زمانه شیخ ابوالقاسم گرگانی رحمة الله علیه که بزرگ عصر بود بنماز جنازه او حاضر نگشت و گفت فردوسی مرد عالم و زاهد بود ترک سیرت خود کرد و عمر در سخن بد دینان و آتش پرستان صرف کرد بر چنین کس نماز کردن واجب نیست و نباید کرد و نکنم چون شب درآمد شیخ مذکور بهشت را در خواب دید و قصر با عظمت در نظر پدید آمد بدانجا در شد سریری از یاقوت دید گفت این سریر از آن کیست رضوان در خواب گفت که از آن فردوسی است و دران حال دید که فردوسی پیدا شد و جامه سبز پوشیده و تاج زمرد رنگ بر سر داشت پرسیدم که ای فردوسی این جاه و حرمت و عزت از کجا پیدا کردهٔ گفت از یک دو بیت توحید حضرت حق سبحانه تعالیٰ عز شانه و عم نواله و عظم سلطانه و بهر برهانه و آن بیت توحید که گفته‌ام اینست[۱]

مثنوی

  ✽ ستایش کنم ایزد پاک را ✽ ✽ که گویا و بینا کند خاک را ✽  
  ✽ بموری دهد مالش نره شیر ✽ ✽ کند پشه بر پیل جنگی دلیر ✽  

حضرت شیخ قدس الله سره العزیز چون بعد از خواب بیدار شد بر سر قبر فردوسی رفت و نماز بگذارد و خواب که دیده


  1. اکثر مورخین درینجا این بیت مینویسند

    بیت

      ✽ جهانرا بلندی و پستی توئی ✽ ✽ ندانم چهٔ انچه هستی توئی ✽