باز بصحت انجامید و همواره محل اعتماد و مدار صحت و فساد کثرت توافق نسخ قدیم ایران بود و گاهی بر نسخهٔ هندوستان نظر بلاضرورة نکشود اگرچه گاهی معانی ابیات اینا روشن‌تر نمود چنانکه در تعریف ماه چنین آمد[۱]
| ✽ چراغیست مر تیره شب را بسیچ ✽ | ✽ به بد تا توانی تو هرگز مپیچ ✽ | |||||
و اگرچه این بیت دولختیست و مصرع ثانی با اول ربط و مناسبت ندارد اما چون در بست و چهار نسخه باینطور دید گزید و بر یک نسخه که چنین بود
| ✽ چراغیست مر تیره شب را بسیچ ✽ | ✽ نه بینی تو اندر نهادش مپیچ ✽ | |||||
نظر اعتماد نگماشت هرچند که معنی روشن‌تر داشت و علی هذا القیاس لیکن چون قبل ازین در سنه ۱۸۱۱ عیسوی از ابتداء شاهنامه تا شروع قصهٔ سیاوش در دارالحکومة کلکته تصحیح یافته بطبع درآمد اتباعش بر خود التزام کردم اما در بعضی مقام نظر بسلسهٔ کلام و انتظام مرام تقدیم و تاخیر بکار بردم و بعضی ابیات که در نسخ معتبر و قدیم یافتم زیاده ساختم معهذا در چند مقام بسیار اشعار که امتیاز آن از کلام فردوسی آشکار اتباعاً در آوردم و علامة هذا ✽ بر سر آن نهادم[۲] تا که منصفان دانش پژوه از مقابلهٔ این و آن بطرز کلام فردوسی و امتیاز تصحیح و کوشش این هیچمدان نظر
