برگه:Shahname-Turner Macan-01.pdf/۱۱۳

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۲۷

بادشاهی ضحاک از هزار سال یکروز کم بود

بر تخت نشستن ضحاک و بنیاد بیداد نهادن

  چو ضحّاک بر تخت شد شهریار برو سالیان انجمن شد هزار  
  سراسر زمانه بدو گشت باز بر آمد برین روزگاری دراز  
  نهان گشت آئین فرزانگان پراگنده شد کام دیوانگان  
  هنر خوار شد جادوی ارجمند نهان راستی آشکارا گزند  
  شده بر بدی دست دیوان دراز ز نیکی نبردی سخن جز براز  
  دو پاکیزه از خانهٔ جمّشید برون آوریدند لرزان چو بید  
  که جمشید را هر دو خواهر بُدند سر بانوان را چو افسر بُدند  
  ز پوشیده رویان یکی شهرناز دگر ماه روئی بنام ارنواز  
  بایوان ضحّاک بردندشان بدآن اژداهافش سپردندشان  
  به پروردشان از ره بدخوئی بیآموخت شان تنبُل و جادوئی  
  بدین بود بنیاد ضحّاک شوم جهان شد مر او را چو یک مهره موم  
  ندانست جز بد آموختن جز از غارت و کشتن و سوختن  
  چنان بُد که هر شب دو مردِ جوان چه کهتر چه از تخمهٔ پهلوان  
  خورش گر ببردی بایوانِ شاه وزو ساختی راهِ درمان شاه  
  بکشتی و مغزش برون آختی مرآن اژدها را خورش ساختی  
  دو پاکیزه از گوهرِ پادشا دو مرد گرانمایه و پارسا  
  یکی نامش ارمایل پاکدین دگر نام کرمایل پیش بین  
  چنان بُد که بودند روزی بهم سخن رفت هر گونه از بیش و کم  
  ز بیدادئی شاه و از لشکرش وزان رسم‌های بد اندر خورش  
  یکی گفت ما را بخوالیگری بباید برِ شاه رفت آوری  
  وزان پس یکی چارهٔ ساختن ز هر گونه اندیشه انداختن  
  مگر زین دو تن را که ریزند خون یکی را توان آوریدن برون  
  برفتند و خوالیکری ساختند خورشها باندازه پرداختند  
  خورش خانهٔ بادشاهِ جهان گرفت آن دو بیدارِ روشن روان