برگه:Shahname-Turner Macan-01.pdf/۱۰۴

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۱۸
  کئی نامور دادشان زینهار بدان تا نهانی کنند آشکار  
  چو آزادشان شد سر از بند اوی بجُستند ناچار پیوند اوی  
  نوشتن به خسرو بیاموختند دلش را بدانش برافروختند  
  نوشتن یکی نه که نزدیک سی چه رومی چه تازی و چه پارسی  
  چه هندی و چینی و چه پهلوی نگاریدنِ آن کجا بشنوی  
  جهاندار سی سال ازین پیش‌تر چگونه پدید آوریدی هنر  
  برفت و سرآمد برو روزگار همه رنج او ماند ازو یادگار  
  جهانا مپرور چو خواهی درود چو می‌بدروی پروریدن چه سود  
  بر آری یکی را بچرخ بلند سپاریش ناگه بخاک نژند  

پادشاهی جمشید هفت صد سال بود

بر تخت نشستن جمشید و پیدا کردن آلات جنگ و آموختن دیگر هنرها بمردم

  چو رفت از میان نامور شهریار پسر شد بجای پدر نامدار  
  گرانمایه جمشید فرزند اوی کمر بسته و دل پر از پند اوی  
  برآمد بران تختِ فرّخ پدر برسمِ کیان بر سرش تاج زر  
  کمر بست با فرِّ شاهنشهی جهان سربسر گشته او را رهی  
  زمانه بر آسود از داوری بفرمانِ او دیو و مرغ و پری  
  جهان را فزوده بدو آبروی فروزان شده تختِ شاهی بدوی  
  منم گفت با فرّهٔ ایزدی همم شهریاری و هم موبدی  
  بدان را ز بد دست کوته کنم روان را سوی روشنی ره کنم  
  نخست آلت جنگ را دست برد درِ نام جستن بگردان سپرد  
  بفرِّ کئی نرم کرد آهنا چو خود و زره کرد و چون جوشنا  
  چو خفتان و چون درع و برگستوان همه کرد پیدا بروشن روان  
  بدین اندرون سال پنجاه رنج ببرد و ازین ساز بنهاد گنج  
  دگر پنجه اندیشهٔ جامه کرد که پوشند هنگامِ ننگ و نبرد