برگه:SalaamaanWaAbsaal.pdf/۳۳

۳۳

 

(بکمال رسیدن اسباب جمال سلامان و ظاهر شدن عشق ابسال)

(بر وی و حیله نمودن تا وی را نیز گرفتار خود گرداند)

	چون سلامان را شد اسباب جمال			از بلاغت جمع در حدّ کمال
	سرو نازش تازگی از سر گرفت			باغ لطفش رونق دیگر گرفت
۵۸۰	نارسیده میوهٔ بود از نخست			چون رسیدن شد بر آن میوه درست
	خاطر ابسال چیدن خواستش			وز پی‎ٔ چیدن چشیدن خواستش
	لیک بود آن میوه بر شاخ بلند			بود کوتاه آرزو را زآن کمند
	شاهدی پرعشوه بود ابسال نیز			کم نه ز اسباب جمالش هیچ نیز
	با سلامان عرض خوبی ساز کرد			شیوهٔ جولانگری آغاز کرد
۵۸۵	گاه بر رسم نغوله پیش سر			بافتی زنجیرهٔ از مشک تر
	تا بدان زنجیرهٔ دانا پسند			ساختی پای دل شهزاده بند
	گاه مشکین موی را بشگافتی			فرق کرده زآن دو گیسو بافتی
	یعنی از وی کام دل نا یافتن			تا کیم خواهد بدینسان تافتن
	گه نهادی چون بتان دل فروز			بر کمان ابروان از وسمه توز
۵۹۰	تا ز جان او بزنگاری کمان			صید کردی مایهٔ امن و امان
	چشم خود را کردی از سرمه سیاه			تاش بردی زآن سیه کاری ز راه
	برگ گل را دادی از گلگونه زیب			تا بدان رنگش ز دل بردی شکیب
	دانهٔ مشکین نهادی بر عذار			تا بدان مرغ دلش کردی شکار
	گه کشادی بند از تنگ شکر			گه شکستی مهر بر درج گهر
۵۹۵	تا چو شکّر بر دلش شیرین شدی			وز لب گویاش گوهر چین شدی
	گه نمودی از گریبان گوی زر			زیر آن طوق مرصّع از گهر
	تا کشیدی با همه فرخندگی			گردنش را زیر طوق بندگی