پرش به محتوا

برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۶۵

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۱۱۸

  من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت  
  از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت  
  جامی و بتی و بربطی بر لب کشت  
  این هرسه مرا نقد و ترا نسیه بهشت  

۱۱۹

  مهتاب بنور دامن شب بشکافت  
  می نوش، دمی بهتر ازین نتوان یافت  
  خوش باش و میندیش که مهتاب بسی  
  اندر سر خاک یک بیک خواهد تافت  

۱۲۰

  می بر کف من نه که دلم در تابست  
  وین عمر گریز پای چون سیمابست  
  دریاب که آتش جوانی آبست  
  هش دار که بیداری دولت خوابست