برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۵۳

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۹۴

  زان باده که عمر را حیات دگر است  
  پر کن قدحی گرچه ترا دردسر است  
  بر نه بکفم که کار عالم سمر است  
  بشتاب که عمر ای پسر در گذر است  

۹۵

  زهر است غم جهان و می تریاکت  
  تریاک خوری ز زهر نبود باکت  
  با سبزه خطان بسبزه‌زاری می خور  
  زان پیش که سبزه بر دمد از خاکت  

۹۶

  زین پیش نشان بودنیها بوده است  
  پیوسته قلم ز نیک و بد ناسوده است  
  تقدیر ترا هر آنچه بایست بداد  
  غم خوردن و کوشیدن ما بیهوده است