برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۳۴

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۴۳

  با باده نشین که ملک محمود اینست  
  وز چنگ شنو که لحن داود اینست  
  از نامده و رفته دگر یاد مکن  
  حالی خوش باش زانکه مقصود اینست  

۴۴

  با مطرب و می حور سرشتی گر هست  
  یا آب روان و لب کشتی گر هست  
  به زین مطلب دوزخ فرسوده متاب  
  حقّا که جز این نیست بهشتی گر هست  

۴۵

  برتر ز سپهر خاطرم روز نخست  
  لوح و قلم و بهشت و دوزخ میجست  
  پس گفت مرا معلم از رای درست  
  لوح و قلم و بهشت و دوزخ با تو است