برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۷۹

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۴۱۲

  زان می که مرا قوت روانست بده  
  زان گرچه سرم بسی گرانست بده  
  بر نه بکفم قدح که دهر افسانه است  
  وین عمر چو بادی گذرانست بده  

۴۱۳

  فریاد که عمر رفت بر بیهوده  
  هم لقمه حرام و هم نفس آلوده  
  فرمودهٔ نا کرده سیه روزم کرد  
  فریاد ز کرده‌های نا فرموده  

۴۱۴

  نقشی است که بر وجود ما ریختهٔ  
  صد بوالعجبی ز ما برانگیختهٔ  
  من زان به ازین نمیتوانم بودن  
  کز بوته مرا چنین برون ریختهٔ