پرش به محتوا

برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۶۱

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۳۶۴

  من باده خورم ولیک مستی نکنم  
  الّا بقدح دراز دستی نکنم  
  دانی غرضم ز می پرستی چه بود  
  تا همچو تو خویشتن پرستی نکنم  

۳۶۵

  من بی می ناب زیستن نتوانم  
  بی باده کشید بار تن نتوانم  
  من بندهٔ آن دمم که ساقی گوید  
  یک جام دگر بگیر و من نتوانم  

۳۶۶

  من ظاهر نیستیّ و هستی دانم  
  من باطن هر فراز و پستی دانم  
  با اینهمه از دانش خود شرمم باد  
  گر مرتبه‌ای ورای مستی دانم