پرش به محتوا

برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۵۳

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۳۴۶

  چون نیست مقام ما در این دیر مقیم  
  پس بی می و معشوقه خطائیست عظیم  
  تا کی ز قدیم و محدث ای مرد حکیم  
  چون من رفتم جهان چه محدث چه قدیم  

۳۴۷

  در پای اجل چو من سرافکنده شوم  
  وز بیخ امید عمر برکنده شوم  
  زنهار گِلم بجز صراحی مکنید  
  شاید که ز باده پر شود زنده شوم  

۳۴۸

  در عشق تو صد گونه ملامت بکشم  
  ور بشکنم آن عهد غرامت بکشم  
  گر عمر وفا کند جفاهای ترا  
  باری کم از آنکه تا قیامت بکشم