این برگ همسنجی شدهاست.
۳۱۹
| هفتاد و دو ملتند در دین کم و بیش | ||||||
| از ملتها عشق تو دارم در پیش | ||||||
| چه کفر و چه اسلام چه طاعت چه گناه | ||||||
| مقصود توئی بهانه بردار ز پیش | ||||||
۳۲۰
| یکی هنرم بین و گنه ده ده بخش | ||||||
| هر جرم که رفت حسبةً لله بخش | ||||||
| از باد هوا آتش کین را مفروز | ||||||
| ما را بسر خاک رسول الله بخش | ||||||
۳۲۱
| می در قدح انصاف که جانیست لطیف | ||||||
| در کالبد شیشه روانیست لطیف | ||||||
| لایق نبود هیچ گران همدم می | ||||||
| جز ساغر باده کان گرانیست لطیف | ||||||
