برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۳۷

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۳۱۰

  آن می که حیات جاودانیست بنوش  
  سرمایهٔ لذّت جوانیست بنوش  
  سوزنده چو آتش است، لیکن غم را  
  سازنده چو آب زندگانیست بنوش  

۳۱۱

  پندی دهمت اگر بمن داری گوش  
  از بهر خدا جامهٔ تزویر مپوش  
  دنیی همه ساعتیّ و عمر تو دمی  
  از بهر دمی عمر ابد را مفروش  

۳۱۲

  جامیست که عقل آفرین میزندش  
  صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش  
  این کوزه گر دهر چنین جام لطیف  
  میسازد و باز بر زمین میزندش