برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۳۱

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۲۹۸

  بر روی گل از ابر نقابست هنوز  
  در طبع و دلم میل شرابست هنوز  
  در خواب مرو چه جای خوابست هنوز  
  جانا می ده که آفتابست هنوز  

۲۹۹

  ساغر پر کن که بر فگون آمد روز  
  زان باده که لعل هست از او رنگ آموز  
  بردار دو عود را و مجلس بفروز  
  یک عود بساز و آندگر عود بسوز  

۳۰۰

  گر گوهر طاعتت نسفتم هرگز  
  گرد گنه از چهره نرفتم هرگز  
  با اینهمه نومید نیم از کرمت  
  زان رو که یکی را دو نگفتم هرگز