پرش به محتوا

برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۱۸

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۲۷۱

  افلاک که جز غم نفزایند دگر  
  ننهند بجا تا نربایند دگر  
  نا آمدگان، اگر بدانند که ما  
  از دهر چه میکشیم نایند دگر  

۲۷۲

  ای خواجه فقیه چون ترا نیست خبر  
  چندین ز چهٔ منکر هر اهل نظر  
  ایشان همه از صانع و صنعش گویند  
  تو از دم حیض و از نجاسات دگر  

۲۷۳

  ای دل همه اسباب جهان خواسته گیر  
  باغ طربت ز سبزه آراسته گیر  
  و آنگاه بر آن سبزه شبی چون شبنم  
  بنشسته و بامداد برخاسته گیر