برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۱۲

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۲۵۳

  وقتی که طلوع صبح ازرق باشد  
  باید بکفت می مروّق باشد  
  گویند در افواه که حق تلخ بود  
  باید بهمه حال که می حق باشد  

۲۵۴

  هان تا ننهی بر دل خود غصّه و درد  
  تا جمع کنی سیم سفید و زر زرد  
  زان پیش که گردد نفس گرم تو سرد  
  با دوست بخور که دشمنت خواهد خورد  

۲۵۵

  هر جرعه که ساقیش بآب افشاند  
  در دیدهٔ گرم آتش دل بنشاند  
  سبحان الله تو باده می پنداری  
  آبی که ز صد درد دلت برهاند