برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۹۶

۹۲

	هر صبح که روی لاله شبنم گیرد			بالای بنفشه در چمن خم گیرد
	انصاف مرا ز غنچه خوش میآید			کو دامنِ خویشتن فراهم گیرد

۹۳

	هرگز دل من ز علم محروم نشد			کم ماند ز اسرار که معلوم نشد
	هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز			معلومم شد که هیچ معلوم نشد

۹۴

	هم دانهٔ امید بخرمن ماند			هم باغ و سرای بی تو و من ماند
	سیم و زر خویش از دِرَمی تا بجوی			با دوست بخور گرنه بدشمن ماند

۹۵

	یارانِ موافق همه از دست شدند			در پای اجل یکان یکان پست شدند
	خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر			دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند

۹۴