برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۹۵

۸۸

	گویند بهشت و حور و کوثر باشد			جویِ می و شیر و شهد و شکّر باشد
	پُر کُن قدح باده و بر دستم نه			نقدی ز هزار نسیه خوشتر باشد

۸۹

	گویند هر آنکسان که با پرهیزند			زانسان که بمیرند چنان برخیزند
	ما با می و معشوقه از آنیم مُدام			باشد که بحشرمان چنان انگیزند

۹۰

	می خور که ز دل کثرت و قلّت ببرد			و اندیشهٔ هفتاد و دو ملّت ببرد
	پرهیز مکن ز کیمیائی که از او			یک جرعه خوری هزار علّت ببرد

۹۱

	هر راز که اندر دل دانا باشد			باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد
	کاندر صدف از نهفتگی گردد دُر			آن قطره که رازِ دلِ دریا باشد

۹۳