برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۹۴

۸۴

	گرچه غم و رنج من درازی دارد			عیش و طرب تو سرفرازی دارد
	بر هر دو مکن تکیه که دورانِ فلک			در پرده هزار گونه بازی دارد

۸۵

	گردون ز زمین هیچ گلی بر نارد			کش نشکند و هم بزمین نسپارد
	گر ابر چو آب خاک را بردارد			تا حشر همه خون عزیزان بارد

۸۶

	گر یک نَفست ز زندگانی گذرد			مگذار که جز بشادمانی گذرد
	هُشدار که سرمایهٔ سودای جهان			عمر است چنان کش گذرانی گذرد

۸۷

	گویند بهشت و حور عین خواهد بود			آنجا می و شیر و انگبین خواهد بود
	گر ما می و معشوق گزیدیم چه باک			چون عاقبتِ کار چنین خواهد بود

۹۲