برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۸۲

۳۶

	دَریاب که از روح جدا خواهی رفت			در پردهٔ اسرار فنا خواهی رفت
	می نوش ندانی از کجا آمدهٔ			خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

۳۷

	ساقی گُل و سبزه طربناک شده است			دریاب که هفتهٔ دگر خاک شده است
	می نوش و گُلی بچین که تا درنگری			گل خاک شده است و سبزه خاشاک شده است

۳۸

	عمری است مرا تیره و کاریست نه راست			محنت همه افزوده و راحت کم و کاست
	شکر ایزد را که آنچه اسباب بلاست			ما را ز کس دگر نمی‌باید خواست

۳۹

	فصلِ گُل و طرف جویبار و لبِ کشت			با یک دو سه اهل و لعبتی حور سرشت
	پیش آر قدح که باده نوشان صبوح			آسوده ز مسجدند و فارغ ز کِنِشت

۸۰