برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۸۰

۲۸

	چون نیست حقیقت و یقین اندر دست			نتوان بامید شک همه عمر نشست
	هان تا ننهیم جام می از کفِ دست			در بیخبری مرو چه هشیار و چه مست

۲۹

	چون نیست ز هرچه هست جز باد بدست			چون هست بهرچه هست نقصان و شکست
	انگار که هرچه هست در عالم نیست			پندار که هرچه نیست در عالم هست

۳۰

	خاکی که بزیر پای هر نادانی است			کفّ صنمی و چهرهٔ جانانی است
	هر خشت که بر کنگرهٔ ایوانی است			انگشت وزیر یا سَرِ سلطانی است

۳۱

	دارنده چو ترکیب طبایع آراست			از بهر چه افکندش اندر کم و کاست
	گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود			ور نیک نیامد این صُوَر عیب کراست

۷۸